zondag 23 juni 2013

Like a rollercoaster ride

Like a rollercoaster ride


Kriebels in je buik, haren in de wind, armen in de lucht en net zo hard gillen tot je geen stem meer over hebt. 

Wat kan ik genieten van zo een heerlijke rit in de achtbaan. Jezelf overgeven aan wat komen gaat; je kunt geen kant op. Totale gebrek aan controle. Heerlijk hoe je alles zo gemakkelijk over je heen laat komen. Over de kop, met je benen los en van de hoogste top naar beneden roetsjen. I LOVE IT!

Gek eigenlijk dat we hier zo van genieten, als je denkt aan het feit dat het leven net een achtbaan is; ups en downs, soms zware loopings waar je geen controle over hebt. Waarom kunnen we die momenten niet net zo gemakkelijk over ons heen laten komen ? 


In de achtbaan geniet je van elk moment. De angst, de adrenaline, het gillen en zelfs van dat gekke gevoel in je buik. Waar anderen na 1 keer een ritje te hebben meegemaakt al misselijk worden, kan ik er zelf geen genoeg van krijgen. Keer op keer wil ik van dat vrije gevoel genieten. In een pretpark laat ik alle nare dingen die gebeurd zijn altijd achter me. Die zware schoolperiode vol toetsen heb ik er volledig uitgegild in de Goliath en die stress voor dat ene belangrijke telefoontje 'geslaagd of gezakt' was op dat moment ook nergens te bespeuren. Dit realiseerde ik me die dag en ik besloot anders naar dingen te gaan kijken.

De dagen na deze fantastische pretpark dag, voelde ik me een stuk beter en minder opgejaagd. Zelf bleef ik maar denken 'Ik laat het gewoon allemaal over me heen komen en ik zie wel wat er gebeurd' Netjes heb ik mijn laatste opdrachten afgerond van school en ook al zaten er dieptepunten en zwaaaare loopings in deze weken ( School die op de dag van de uitslag belt dat ze een opdracht kwijt zijn en ik denk dat ik te horen krijg of ik geslaagd ben of niet)  ik liet mezelf gewoon 'over de kop gaan' en deed de dingen die van mij verwacht werden op dat moment. Zonder te zeuren, huilen of gillen. Met het resultaat dat ik mooi mijn diploma heb gehaald!

Mensen moeten leren om niet bij elk wissewasje klagen, niet zeuren dat het regent (iedereen ziet heus wel dat het met bakken uit de hemel komt, dus waarom moet je het zo groot op Facebook zetten?) elke dag iets positiefs Tweeten (Mijn nieuwe planten krijgen nu eindelijk voldoende water; top die regen!) en niet meedoen met alle negatieve onzin wat op het internet ronddwaalt. Hier wordt het leven net een stukje leuker van! Probeer het maar eens.

Geslaaaaagd! 

Iedereen heeft altijd wel iets te zeuren. Nooit is iedereen helemaal 100% tevreden. Je kan ook niemand helemaal tevreden stellen want iedereen is anders. Wees zelf tevreden met de beslissingen en loopings die je meemaakt, dat zullen veel mensen waarderen. Het leven op die manier een stuk leuker en minder zwaar maken voor jezelf.. dat probeer ik nu na te streven. 
Wat zo een ritje in de achtbaan al niet met een mens kan doen! 


Waarom zou je wachten tot de storm gaat liggen, als je ook kunt dansen in de regen! 


Liefs, Ellen 




maandag 20 mei 2013

Sing like no one is listening.

Sing like no one is listening

Iedereen heeft een stem, we maken allemaal geluid en we kunnen, als het goed is, allemaal praten op onze eigen manier. Er zijn veel verschillende manieren van communiceren. Duizenden talen, schriften en gebaren om jezelf uit te drukken en om je woorden te ondersteunen. Zoveel wegen en emoties om je met anderen te verbinden en de mensheid 1 te maken. Want zelfs als een Chinees meisje in haar taal naar je toe komt en de tranen rollen over haar wangen, begrijpen wij dat zij verdrietig is. Hoe bijzonder is dat gegeven! 

Zelf word ik ontzettend gelukkig van muziek. Het raakt me op verschillende manieren. De melodie, de tekst, de performance maar meer nog; hoe de artiest emotie in zijn of haar stem legt. Muziek verbind alle mensen en culturen met elkaar. Denk maar aan het Songfestival. Een hele hoop landen doen mee met deze wedstrijd en ook al versta je sommige liedjes niet, vaak weet je wel hoe de artiest zich voelt. Liedjes kunnen je direct raken, ook al versta je er geen woord van. Er wordt gecommuniceerd via teksten en melodieën en als je echt goed luistert, kun je heel veel van al die liedteksten leren. Mensen schrijven liedteksten over de lessen die ze in hun leven geleerd hebben en kunnen jou nét op het moment dat je het nodig hebt, dat ene stapje in de goede richting helpen. Als ik zelf in een verdrietige bui ben en ik wil graag alleen zijn met mijn ellende, zet ik rustige liedjes op waarbij ik heerlijk kan zwelgen in zelfmedelijden. Die problemen van die zangeres zijn veel erger dan die van mij! En zingt zij nou dat ze die ene jongen gedumpt heeft omdat ze veel beter verdiend dan dit? Wauw, wat een goed advies! Precies Taylor Swift, we are never ever getting back together. Als ik boos ben of geïrriteerd, heb ik helemaal niets aan die rustige liedjes en blèr ik het liefste keihard mee met de liedjes van PINK! of Kelly Clarkson, want hè; zij weten tenslotte precies hoe ik me voel. 

Soms is het moeilijk om je eigen gevoelens met andere mensen te delen, maar de muziek die je luistert, verraad al een hele hoop over je humeur op dat moment. Aan de teksten van een liedje en vaak ook al aan de melodie van een liedje, kunnen andere mensen al precies horen waar je eigenlijk mee zit, ga er maar eens op letten. Het schijnt zo te zijn, dat je van zingen vele malen gelukkiger wordt dan dat je normaal gesproken bent. Het geeft een opgelucht gevoel omdat je al je emoties erin kwijt kunt. Artiesten en mensen die graag zingen, vinden het vaak vele malen makkelijker om dingen duidelijk te maken door middel van muziek. Maar als je als gewone burger nooit zingt, omdat je vind dat je als een kraai klinkt, kun je ook proberen om de radio heel hard te zetten en gewoon mee te zingen! Sorry buren! Je zult je daarna een stuk vrolijker voelen, probeer het maar eens! 

Grijp die douchekop vast en geef een prachtig badkamer concert. Wees niet bang voor je eigen stem, jouw eigen geluid en laat heel de wereld weten wie je bent.. ook al is het heel zacht en achter de gesloten badkamerdeur. Als het maar hard genoeg is, om het zelf te horen



woensdag 24 april 2013

Waiting for the world to change

Waiting for the world to change


Wachten; We doen het allemaal in ons leven. Op eens drong het vandaag tot me door. Ik besteed heel veel van mijn kostbare tijd aan wachten. We leggen onze planning en zo ook onze toekomst voor een deel in de handen van 'de tijd'. 

Vanmorgen liep ik naar de bus, die om kwart over zou moeten komen. ''Nog vier minuten, dat moet ik wel redden'' dacht ik eigenwijs. In de verte hoorde ik de rinkelende bellen van de verkeerslichten en vanachter de bosjes zag ik hem: de bus! VEEL TE VROEG! Met een hartslag die bovennatuurlijk is, rende ik de benen uit mijn lijf. Ik rende, rende harder, was bijna bij de deur van de bus en .... hij reed voor mijn neus weg. Hopeloos ( en stiekem ook best pissig op die chauffeur) liep ik naar de poster met de bus tijden: De volgende bus vertrekt pas over 10 minuten, die afspraak ga ik dus niet op tijd halen. Misschien herken je jezelf in deze situatie. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming, merk je al dat meerdere mensen de 'wachtproblemen' ervaren. Sterker nog, hoe meer je er op gaat letten, hoe vaker je het ziet voorkomen bij de mensen om je heen. Ergernis als je een rekentoets (YUK!) op de school computer moet maken en deze is ZO traag dat hij amper wil opstarten en je dus ook amper de tijd hebt om de toets te kunnen afmaken. Of irritaties en zelfs verveling bij mensen die in de les graag iets willen doen, maar wachten op de leerkracht die geen lesstof aanbiedt. Moeten we dan niets doen en maar wachten tot de les officieel afgelopen is? Want dat is wat de meeste van ons doen; we leggen de tijd en zo ook een stukje van onze toekomst in andermans handen. Mensen willen niet wachten, maar het gebeurd. 


Wachten doe je vaak onbewust, zo kun je bijvoorbeeld wachten in de rij van een kassa, wachten op uitleg, wachten tot die leuke nieuwe aflevering van je favoriete serie klaar is met downloaden (sssht !), wachten op je vrienden, wachten op je toetsresultaten, wachten op de post.. je snapt het al: Er zijn heel veel verschillende manieren van wachten. Als je hier over na gaat denken, merk je pas hoe we onze eigen tijd verdoen. Natuurlijk kun je niet anders dan wachten op die ene trein die je naar Amsterdam toe brengt, of op die vrouw voor je in de rij van de kassa, maar al die tijd die je hiermee verdoet, kun je ook voor andere dingen gebruiken: zonde! Zelf vind ik het heel belangrijk dat je tijd voor jezelf maakt. Je geest en je lichaam hebben de tijd nodig om tot rust te komen en om te relaxen. Waarom zou je wachten tot de bus komt, als je ook dat kleine stukje door de zon kunt fietsen? Het is nog gezond ook! En zelfs al moet je nog zo hard ploeteren om dat proefwerk te gaan halen, ga lekker in de tuin zitten met je boek, of op je kamer met een lekkere kop thee: Neem je rust. 

Heel vaak hoor je mensen zeggen 'sorry, ik heb er even geen tijd voor' of 'Ben heel druk deze week' ik vraag me dan altijd af of dit echt zo is. Heb je geen tijd, of maak je geen tijd voor jezelf vrij? Ga je ook zitten leren in die 10 minuten bij de bushalte? Of geniet je even van de zon die heerlijk op je gezicht schijnt, of van die vogels die vrolijke liedjes zingen. Deze momenten zijn heel belangrijk. 

Geniet van de vrije momenten die je in je leven hebt, deel je leven zelf in en wees niet afhankelijk van andere mensen om je heen. Ik weet zeker, dat je op deze manier veel minder stress zult ervaren. 

Liefs, Ellen 

zondag 14 april 2013

Good old times

Good old times 


Hoe ouder je wordt, hoe meer je aan vroeger gaat denken. Dit is bij mij tenminste het geval. 

In de kleine dingen zie ik mezelf terug als kind. Vandaag was het heerlijk weer buiten en toen ik ging skeeleren, zag ik twee meisjes een ijsje eten op de stoep. De vlekken zaten overal en het ijs liep, zo via het stokje, over hun handen heen op de grond. Heerlijk ! Vroeger zat ik er waarschijnlijk net zo bij.. dan was het van ''Kom, we gaan eerst een ijsje bij jou thuis halen en daarna bij mij'' en dat ging dan uren zo door.. dan waren we aan het einde van de middag misselijk!! Maar het was een geweldige tijd. 



Sommige mensen klampen zich enorm vast in hun oude vertrouwde wereldje en hun oude gewoontes. Mensen die vroeger erg netjes en schoon moesten zijn in hun ouderlijk huis, worden al gek als ze, nu in hun eigen huis, een stofje zien dwarrelen en iemand die altijd dezelfde kledingstijl heeft gehad, zal niet zo snel meer overstappen naar iets anders. Maar mensen veranderen, zou het dan niet zo moeten zijn dat de wereld en de dingen om je heen ook mee veranderen? 

Dit weekend heb ik mijn kledingkast eens grondig onder handen genomen. Wat een kleding heb ik toch! En maar klagen dat ik niets heb om aan te trekken. Alles lag over mijn bed verspreid en ik hield een modeshow voor de spiegel. Elk item werd van top tot teen bekeken en gekeurd. 'Je kunt niet alles houden' is wat er door je hoofd gaat.. maar hoe pijn doet het om dat leuke jasje weg te gooien, die nu toch echt te klein is! Want dat jasje had ik aan toen ik mijn diploma kreeg! En oh die broek!! die droeg ik toen ik uit ging met een groep vrienden en die ene jongen.. maar die trui... Je snapt me al. Afscheid nemen van oude dingen kan heel lastig zijn, maar stel je voor; je gooit dat leuke jasje niet weg en het ligt daar maar te liggen in je kast. Je draagt het nooit meer, want het past niet meer.. voor hetzelfde geld geef je het weg aan de arme mensen; die hebben helemaal geen leuke kleding om te dragen en springen een gat in de lucht als ze dat leuke jasje van jou mogen hebben. Zij zullen er waarschijnlijk ook vele mooie momenten in gaan beleven. Je oude spullen wegdoen is dus helemaal zo naar nog niet, als je er zo over nadenkt ( en wat een goed excuus om zelf weer te gaan shoppen!! ) 

Good old times.. het zullen altijd herinneringen blijven die je nooit vergeet en die jou tot jezelf maken, maar kijk eens vooruit en ga met de tijd mee.. daar ligt je toekomst en die kun je met beide handen aannemen, als je de oude dingen opbergt in de kamers van je hart. 

Ga met de tijd, maar vooral jezelf mee. 
Liefs, Ellen




woensdag 3 april 2013

Inspiratie

Inspiratie


Hetgeen dat iedere muzikant zoekt, wat iedere schrijver nodig heeft en wat elk mens creatief laat zijn; inspiratie.

Dat moment waarop duizenden gedachten door je hoofd rennen en allemaal tegelijk eruit willen. Songteksten die out-of-the-blue door je hoofd heen galmen, zonsondergangen die je doen realiseren hoe mooi het leven eigenlijk is en tekeningen die je in je hoofd al helemaal geschetst hebt. Inspiratie komt vrijwel altijd op de tijdstippen of plaatsen waar je het eigenlijk niet verwacht of gebruiken kan. Dringend op zoek naar een kladblok in je tas, of een papiertje om je idee te onthouden, want als je het niet opschrijft.. ben je het zo weer vergeten op het moment wanneer je wél dat extra beetje inspiratie nodig hebt. Zoals nu.. het is 23.35uur en ik zit achter mijn computer een blog te typen. Slapen lukt dus echt niet, want de drang om te schrijven is veel groter en voor ik het gedaan heb, zal ik niet rusten. Ik ken mezelf zo'n beetje.

Knarsentandend kun je zitten werken aan een tekst. Uren gaan voorbij en nog heb je geen zinnig woord op papier. De proppen ligggen door heel de woonkamer en je weet niet meer wat te doen. WAAR IS DIE INSPIRATIE ALS JE HET NODIG HEBT! Ik wed dat veel mensen dit denken. Het punt is.. deze mensen denken juist teveel na, hebben een hoge stresslevel en daarom missen ze de geweldige momenten die ze juist doen inspireren.
Take some time to relax!



Inspiratie kun je op verschillende manieren opdoen. Je kunt luisteren naar je eigen gevoelens en deze opschrijven op papier, of praten met verschillende mensen, eens een keer iets anders kijken dan GTST of naar muziek luisteren waar je normaal al bij wegzapt bij de eerste noot.  Luister je eigenlijk wel wat die goede zanger je probeert duidelijk te maken? Op deze manier verleg je je eigen grenzen en heb je eens een andere kijk op de wereld. Zelf ben ik begonnen met een plakboek. In ons huis vind je overal wel een stapeltje tijdschriften, zo erg dat als ik er 1 kwijt ben, niemand weet over welk tijdschrift ik het heb. Laatst besloot ik om deze stapel eens te gaan opruimen en toen vond ik een leeg plakboek. Ineens kreeg ik een super idee! Ik maak er een inspiratie boek van. Urenlang zit ik te knippen in mijn stapel met oude tijdschriften, zoek plaatjes van leuke kleding, inspirerende teksten en dingen die mezelf aan mij als persoon doen denken. Heerlijk om zo creatief bezig te zijn ( en wat zijn ze bij mij thuis blij dat ik eindelijk eens mijn spullen opruim..!). Mijn plakboek is nog lang niet af, maar het begint al ergens op te lijken en als ik er nu doorheen blader denk ik; ja, dit ben ik en zo zie ik het leven. Heel goed om even doorheen te bladeren als je het moeilijk hebt of even tot jezelf moet komen. Feit blijft dat je van elke situatie leert, het is wat je er zelf mee doet en hoe je zelf met de situatie omgaat. Gebruik je creatieve zelf en laat je door niets of niemand tegenhouden.. gebruik de inspiratie op de momenten dat het je wordt toegeworpen en mooie dingen zullen voor je in het verschiet liggen. Luister naar dat stemmetje in je hoofd en wees jezelf!

'Noem het inspiratie, zo noemt men het 't meest..
inspiratie..
De ingeblazen adem van de geest''
 

Liefs, Ellen


maandag 25 maart 2013

Perfect places

Perfect places


Iedereen heeft er wel een paar, van die plekjes op de wereld waar je even alles van je kan laten afvallen, diep inademt en geniet van het moois om je heen. Van die plaatsen waar je jezelf meer dan thuis voelt en waar je het liefste nooit meer weg wilt. Een plek voor jezelf, die je alleen met je eigen gedachten deelt... Herkenbaar?

Waar ik persoonlijk heel vrolijk van wordt, is straat kunst. De mooie dingen die je tegenkomt onderweg die me meteen weer vrolijk maken. Die je dag net een stukje mooier maken en die je even doen glimlachen. Je bent druk aan het denken, zit nog na te vloeken op die bus die te laat was en al kijkend op je horloge loop je te stressen.. dan zie je dit, geweldig toch. 

Er zijn zoveel van dit soort mooie plekjes op de wereld. Plekjes die een indruk op je maken die je nooit vergeet. Ver weg in het buitenland, of heel dichtbij in Nederland. Overal zijn van dit soort plekjes te vinden, als je maar echt ziet met je ogen en niet alleen kijkt. Sta er even bij stil en neem er de tijd voor, laat het moois tot je doordringen. 



 Mijn hart woont voor een deel in Londen. Als ik daar loop dan bewonder ik keer op keer de gebouwen, de mensen en de cultuur. Uren kan ik kijken naar die grote beroemde klok, die mij elke keer doet verbazen van schoonheid. Hoe vaak ik ook in Londen ben geweest, toch is er altijd wel iets moois dat ik nog niet eerder heb gezien. Zo liep ik door een voor mij onbekend straatje, in een hevige sneeuwstorm, compleet de verkeerde kant op en net toen ik wilde opgeven, kwam ik een nog kleiner straatje tegen. Mijn nieuwsgierigheid zette mij ertoe om toch even om het hoekje te gluren.. toen vond ik dit: 


Hoe mooi is dit! 

 Mijn tip aan jullie is om eens beter om je heen te kijken. Haal je geluk uit de kleine dingen en je leven zal zoveel leuker zijn. Geniet van de momenten waarop je de gelegenheid krijgt, zo kan je veel meer zorgen aan. 

Er zijn altijd nieuwe plekken om te ontdekken en als ik eerlijk ben, kan ik niet wachten tot ik het volgende pracht plaatje met jullie kan delen


Liefs, 

Ellen

maandag 18 maart 2013

Hide and seek

Hide and seek


''Come out, come out wherever you are..'' 
Wie krijgt er nog meer kippenvel bij het lezen van dit zinnetje? Het is een typische zin die negen van de tien keer in een horrorfilm voorbij komt. Stiekem vind iedereen een horrorfilm toch wel spannend, al geven veel mensen dit niet snel toe. Al dat bloed en die achtervolgingen... die man in die kast.. dat meisje dat SOWIESO gaat kijken 'waar dat geluid vandaan kwam', terwijl jij jezelf beschermd met een kussen en verwilderd roept ''NIET DAAR HEEN GAAN, DAAR ZIT DE MOORDENAAR!' ( maar de hoofdpersoon luistert nooit!). Een horror film alleen kijken? Ik moet er niet aan denken. Ik zie mezelf al helemaal alleen in mijn bed liggen, met grote ogen starend naar mijn tv scherm.. brr! Maar zo samen met je vriendengroep is het toch wel grappig om mee te kijken, wees eerlijk; het is allemaal nep en dat bloed is eigenlijk ketchup..toch? 


Als ik samen met mijn vrienden weer eens een sleep-over heb, praten we vaak over leuke dingen maar het eindigt toch altijd met horror verhalen. Van die enge kampvuur verhalen waarbij je het liefste meteen onder je dekbed wegkruipt, of tegen die leuke jongen aan, die jou vast wel in bescherming wilt nemen. Elk geluidje dat je dan hoort, is eng. De deurbel geeft je een hart verzakking, de luchtverfrisser klonk nog nooit zo hard, de theepot maakt opeens een eng geluid en hè, zag ik net iemand in de tuin staan? In een groep maak je elkaar nog banger dan dat je eigenlijk al bent ( en dan je durft toe te geven). Ook is het zo, wanneer ik een enge film aan het kijken ben, er altijd iets gebeurd waardoor we het op een gillen zetten. Natuurlijk is alles veel enger als je net een horrorfilm hebt gezien, maar als je vader net op het moment je deur open gooit en vraagt 'waar je nu weer die USB stick hebt gelaten', terwijl je net op dat enge stukje in die film zit... dan heb je het echt even niet meer. Of het moment dat je een clown ziet en je meteen aan IT denkt (Nooit dat ik nog een clown vertrouw!).. Of eerste keer dat de telefoon gaat, nadat je 'When a stranger calls' hebt gezien.. get my point? 

Soms als ik alleen thuis ben, dan ga ik denken aan enge dingen. Heel dom overigens, maar hoe harder je dan denkt 'IK MOET AAN IETS ANDERS DENKEN' hoe meer je aan enge dingen denkt; wat werken onze hersens toch fijn! Ik doe beneden alle lampen uit en loop in het donker naar boven.. eerst rustig.. twee trappen verder, iets sneller en de rest van de trap vlieg ik omhoog. 

Hartslag op volle snelheid en helemaal buiten adem; 

Hij had me bijna te pakken! 
Liefs,
Ellen