Like a rollercoaster ride

Like a rollercoaster ride

Kriebels in je buik, haren in de wind, armen in de lucht en net zo hard gillen tot je geen stem meer over hebt. 

Wat kan ik genieten van zo een heerlijke rit in de achtbaan. Jezelf overgeven aan wat komen gaat; je kunt geen kant op. Totale gebrek aan controle. Heerlijk hoe je alles zo gemakkelijk over je heen laat komen. Over de kop, met je benen los en van de hoogste top naar beneden roetsjen. I LOVE IT!

Gek eigenlijk dat we hier zo van genieten, als je denkt aan het feit dat het leven net een achtbaan is; ups en downs, soms zware loopings waar je geen controle over hebt. Waarom kunnen we die momenten niet net zo gemakkelijk over ons heen laten komen ? 

In de achtbaan geniet je van elk moment. De angst, de adrenaline, het gillen en zelfs van dat gekke gevoel in je buik. Waar anderen na 1 keer een ritje te hebben meegemaakt al misselijk worden, kan ik er zelf geen genoeg van krijgen. Keer op keer wil ik van dat vrije gevoel genieten. In een pretpark laat ik alle nare dingen die gebeurd zijn altijd achter me. Die zware schoolperiode vol toetsen heb ik er volledig uitgegild in de Goliath en die stress voor dat ene belangrijke telefoontje 'geslaagd of gezakt' was op dat moment ook nergens te bespeuren. Dit realiseerde ik me die dag en ik besloot anders naar dingen te gaan kijken.

De dagen na deze fantastische pretpark dag, voelde ik me een stuk beter en minder opgejaagd. Zelf bleef ik maar denken 'Ik laat het gewoon allemaal over me heen komen en ik zie wel wat er gebeurd' Netjes heb ik mijn laatste opdrachten afgerond van school en ook al zaten er dieptepunten en zwaaaare loopings in deze weken ( School die op de dag van de uitslag belt dat ze een opdracht kwijt zijn en ik denk dat ik te horen krijg of ik geslaagd ben of niet)  ik liet mezelf gewoon 'over de kop gaan' en deed de dingen die van mij verwacht werden op dat moment. Zonder te zeuren, huilen of gillen. Met het resultaat dat ik mooi mijn diploma heb gehaald!

Mensen moeten leren om niet bij elk wissewasje klagen, niet zeuren dat het regent (iedereen ziet heus wel dat het met bakken uit de hemel komt, dus waarom moet je het zo groot op Facebook zetten?) elke dag iets positiefs Tweeten (Mijn nieuwe planten krijgen nu eindelijk voldoende water; top die regen!) en niet meedoen met alle negatieve onzin wat op het internet ronddwaalt. Hier wordt het leven net een stukje leuker van! Probeer het maar eens.

Geslaaaaagd! 

Iedereen heeft altijd wel iets te zeuren. Nooit is iedereen helemaal 100% tevreden. Je kan ook niemand helemaal tevreden stellen want iedereen is anders. Wees zelf tevreden met de beslissingen en loopings die je meemaakt, dat zullen veel mensen waarderen. Het leven op die manier een stuk leuker en minder zwaar maken voor jezelf.. dat probeer ik nu na te streven. 

Wat zo een ritje in de achtbaan al niet met een mens kan doen! 

Waarom zou je wachten tot de storm gaat liggen, als je ook kunt dansen in de regen! 

Liefs, Ellen 

Sing like no one is listening.

Sing like no one is listening

Iedereen heeft een stem, we maken allemaal geluid en we kunnen, als het goed is, allemaal praten op onze eigen manier. Er zijn veel verschillende manieren van communiceren. Duizenden talen, schriften en gebaren om jezelf uit te drukken en om je woorden te ondersteunen. Zoveel wegen en emoties om je met anderen te verbinden en de mensheid 1 te maken. Want zelfs als een Chinees meisje in haar taal naar je toe komt en de tranen rollen over haar wangen, begrijpen wij dat zij verdrietig is. Hoe bijzonder is dat gegeven! 

Zelf word ik ontzettend gelukkig van muziek. Het raakt me op verschillende manieren. De melodie, de tekst, de performance maar meer nog; hoe de artiest emotie in zijn of haar stem legt. Muziek verbind alle mensen en culturen met elkaar. Denk maar aan het Songfestival. Een hele hoop landen doen mee met deze wedstrijd en ook al versta je sommige liedjes niet, vaak weet je wel hoe de artiest zich voelt. Liedjes kunnen je direct raken, ook al versta je er geen woord van. Er wordt gecommuniceerd via teksten en melodieën en als je echt goed luistert, kun je heel veel van al die liedteksten leren. Mensen schrijven liedteksten over de lessen die ze in hun leven geleerd hebben en kunnen jou nét op het moment dat je het nodig hebt, dat ene stapje in de goede richting helpen. Als ik zelf in een verdrietige bui ben en ik wil graag alleen zijn met mijn ellende, zet ik rustige liedjes op waarbij ik heerlijk kan zwelgen in zelfmedelijden. Die problemen van die zangeres zijn veel erger dan die van mij! En zingt zij nou dat ze die ene jongen gedumpt heeft omdat ze veel beter verdiend dan dit? Wauw, wat een goed advies! Precies Taylor Swift, we are never ever getting back together. Als ik boos ben of geïrriteerd, heb ik helemaal niets aan die rustige liedjes en blèr ik het liefste keihard mee met de liedjes van PINK! of Kelly Clarkson, want hè; zij weten tenslotte precies hoe ik me voel. 

Soms is het moeilijk om je eigen gevoelens met andere mensen te delen, maar de muziek die je luistert, verraad al een hele hoop over je humeur op dat moment. Aan de teksten van een liedje en vaak ook al aan de melodie van een liedje, kunnen andere mensen al precies horen waar je eigenlijk mee zit, ga er maar eens op letten. Het schijnt zo te zijn, dat je van zingen vele malen gelukkiger wordt dan dat je normaal gesproken bent. Het geeft een opgelucht gevoel omdat je al je emoties erin kwijt kunt. Artiesten en mensen die graag zingen, vinden het vaak vele malen makkelijker om dingen duidelijk te maken door middel van muziek. Maar als je als gewone burger nooit zingt, omdat je vind dat je als een kraai klinkt, kun je ook proberen om de radio heel hard te zetten en gewoon mee te zingen! Sorry buren! Je zult je daarna een stuk vrolijker voelen, probeer het maar eens! 

Grijp die douchekop vast en geef een prachtig badkamer concert. Wees niet bang voor je eigen stem, jouw eigen geluid en laat heel de wereld weten wie je bent.. ook al is het heel zacht en achter de gesloten badkamerdeur. Als het maar hard genoeg is, om het zelf te horen

Waiting for the world to change

Waiting for the world to change

Wachten; We doen het allemaal in ons leven. Op eens drong het vandaag tot me door. Ik besteed heel veel van mijn kostbare tijd aan wachten. We leggen onze planning en zo ook onze toekomst voor een deel in de handen van 'de tijd'. 

Vanmorgen liep ik naar de bus, die om kwart over zou moeten komen. ''Nog vier minuten, dat moet ik wel redden'' dacht ik eigenwijs. In de verte hoorde ik de rinkelende bellen van de verkeerslichten en vanachter de bosjes zag ik hem: de bus! VEEL TE VROEG! Met een hartslag die bovennatuurlijk is, rende ik de benen uit mijn lijf. Ik rende, rende harder, was bijna bij de deur van de bus en .... hij reed voor mijn neus weg. Hopeloos ( en stiekem ook best pissig op die chauffeur) liep ik naar de poster met de bus tijden: De volgende bus vertrekt pas over 10 minuten, die afspraak ga ik dus niet op tijd halen. Misschien herken je jezelf in deze situatie. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming, merk je al dat meerdere mensen de 'wachtproblemen' ervaren. Sterker nog, hoe meer je er op gaat letten, hoe vaker je het ziet voorkomen bij de mensen om je heen. Ergernis als je een rekentoets (YUK!) op de school computer moet maken en deze is ZO traag dat hij amper wil opstarten en je dus ook amper de tijd hebt om de toets te kunnen afmaken. Of irritaties en zelfs verveling bij mensen die in de les graag iets willen doen, maar wachten op de leerkracht die geen lesstof aanbiedt. Moeten we dan niets doen en maar wachten tot de les officieel afgelopen is? Want dat is wat de meeste van ons doen; we leggen de tijd en zo ook een stukje van onze toekomst in andermans handen. Mensen willen niet wachten, maar het gebeurd. 

Wachten doe je vaak onbewust, zo kun je bijvoorbeeld wachten in de rij van een kassa, wachten op uitleg, wachten tot die leuke nieuwe aflevering van je favoriete serie klaar is met downloaden (sssht !), wachten op je vrienden, wachten op je toetsresultaten, wachten op de post.. je snapt het al: Er zijn heel veel verschillende manieren van wachten. Als je hier over na gaat denken, merk je pas hoe we onze eigen tijd verdoen. Natuurlijk kun je niet anders dan wachten op die ene trein die je naar Amsterdam toe brengt, of op die vrouw voor je in de rij van de kassa, maar al die tijd die je hiermee verdoet, kun je ook voor andere dingen gebruiken: zonde! Zelf vind ik het heel belangrijk dat je tijd voor jezelf maakt. Je geest en je lichaam hebben de tijd nodig om tot rust te komen en om te relaxen. Waarom zou je wachten tot de bus komt, als je ook dat kleine stukje door de zon kunt fietsen? Het is nog gezond ook! En zelfs al moet je nog zo hard ploeteren om dat proefwerk te gaan halen, ga lekker in de tuin zitten met je boek, of op je kamer met een lekkere kop thee: Neem je rust. 

Heel vaak hoor je mensen zeggen 'sorry, ik heb er even geen tijd voor' of 'Ben heel druk deze week' ik vraag me dan altijd af of dit echt zo is. Heb je geen tijd, of maak je geen tijd voor jezelf vrij? Ga je ook zitten leren in die 10 minuten bij de bushalte? Of geniet je even van de zon die heerlijk op je gezicht schijnt, of van die vogels die vrolijke liedjes zingen. Deze momenten zijn heel belangrijk. 

Geniet van de vrije momenten die je in je leven hebt, deel je leven zelf in en wees niet afhankelijk van andere mensen om je heen. Ik weet zeker, dat je op deze manier veel minder stress zult ervaren. 

Liefs, Ellen 

Good old times

Good old times 

Hoe ouder je wordt, hoe meer je aan vroeger gaat denken. Dit is bij mij tenminste het geval. 

In de kleine dingen zie ik mezelf terug als kind. Vandaag was het heerlijk weer buiten en toen ik ging skeeleren, zag ik twee meisjes een ijsje eten op de stoep. De vlekken zaten overal en het ijs liep, zo via het stokje, over hun handen heen op de grond. Heerlijk ! Vroeger zat ik er waarschijnlijk net zo bij.. dan was het van ''Kom, we gaan eerst een ijsje bij jou thuis halen en daarna bij mij'' en dat ging dan uren zo door.. dan waren we aan het einde van de middag misselijk!! Maar het was een geweldige tijd. 

Sommige mensen klampen zich enorm vast in hun oude vertrouwde wereldje en hun oude gewoontes. Mensen die vroeger erg netjes en schoon moesten zijn in hun ouderlijk huis, worden al gek als ze, nu in hun eigen huis, een stofje zien dwarrelen en iemand die altijd dezelfde kledingstijl heeft gehad, zal niet zo snel meer overstappen naar iets anders. Maar mensen veranderen, zou het dan niet zo moeten zijn dat de wereld en de dingen om je heen ook mee veranderen? 

Dit weekend heb ik mijn kledingkast eens grondig onder handen genomen. Wat een kleding heb ik toch! En maar klagen dat ik niets heb om aan te trekken. Alles lag over mijn bed verspreid en ik hield een modeshow voor de spiegel. Elk item werd van top tot teen bekeken en gekeurd. 'Je kunt niet alles houden' is wat er door je hoofd gaat.. maar hoe pijn doet het om dat leuke jasje weg te gooien, die nu toch echt te klein is! Want dat jasje had ik aan toen ik mijn diploma kreeg! En oh die broek!! die droeg ik toen ik uit ging met een groep vrienden en die ene jongen.. maar die trui... Je snapt me al. Afscheid nemen van oude dingen kan heel lastig zijn, maar stel je voor; je gooit dat leuke jasje niet weg en het ligt daar maar te liggen in je kast. Je draagt het nooit meer, want het past niet meer.. voor hetzelfde geld geef je het weg aan de arme mensen; die hebben helemaal geen leuke kleding om te dragen en springen een gat in de lucht als ze dat leuke jasje van jou mogen hebben. Zij zullen er waarschijnlijk ook vele mooie momenten in gaan beleven. Je oude spullen wegdoen is dus helemaal zo naar nog niet, als je er zo over nadenkt ( en wat een goed excuus om zelf weer te gaan shoppen!! ) 

Good old times.. het zullen altijd herinneringen blijven die je nooit vergeet en die jou tot jezelf maken, maar kijk eens vooruit en ga met de tijd mee.. daar ligt je toekomst en die kun je met beide handen aannemen, als je de oude dingen opbergt in de kamers van je hart. 

Ga met de tijd, maar vooral jezelf mee. 

Liefs, Ellen

Inspiratie

Inspiratie

Hetgeen dat iedere muzikant zoekt, wat iedere schrijver nodig heeft en wat elk mens creatief laat zijn; inspiratie.

Dat moment waarop duizenden gedachten door je hoofd rennen en allemaal tegelijk eruit willen. Songteksten die out-of-the-blue door je hoofd heen galmen, zonsondergangen die je doen realiseren hoe mooi het leven eigenlijk is en tekeningen die je in je hoofd al helemaal geschetst hebt. Inspiratie komt vrijwel altijd op de tijdstippen of plaatsen waar je het eigenlijk niet verwacht of gebruiken kan. Dringend op zoek naar een kladblok in je tas, of een papiertje om je idee te onthouden, want als je het niet opschrijft.. ben je het zo weer vergeten op het moment wanneer je wél dat extra beetje inspiratie nodig hebt. Zoals nu.. het is 23.35uur en ik zit achter mijn computer een blog te typen. Slapen lukt dus echt niet, want de drang om te schrijven is veel groter en voor ik het gedaan heb, zal ik niet rusten. Ik ken mezelf zo'n beetje.

Knarsentandend kun je zitten werken aan een tekst. Uren gaan voorbij en nog heb je geen zinnig woord op papier. De proppen ligggen door heel de woonkamer en je weet niet meer wat te doen. WAAR IS DIE INSPIRATIE ALS JE HET NODIG HEBT! Ik wed dat veel mensen dit denken. Het punt is.. deze mensen denken juist teveel na, hebben een hoge stresslevel en daarom missen ze de geweldige momenten die ze juist doen inspireren.
Take some time to relax!

Inspiratie kun je op verschillende manieren opdoen. Je kunt luisteren naar je eigen gevoelens en deze opschrijven op papier, of praten met verschillende mensen, eens een keer iets anders kijken dan GTST of naar muziek luisteren waar je normaal al bij wegzapt bij de eerste noot.  Luister je eigenlijk wel wat die goede zanger je probeert duidelijk te maken? Op deze manier verleg je je eigen grenzen en heb je eens een andere kijk op de wereld. Zelf ben ik begonnen met een plakboek. In ons huis vind je overal wel een stapeltje tijdschriften, zo erg dat als ik er 1 kwijt ben, niemand weet over welk tijdschrift ik het heb. Laatst besloot ik om deze stapel eens te gaan opruimen en toen vond ik een leeg plakboek. Ineens kreeg ik een super idee! Ik maak er een inspiratie boek van. Urenlang zit ik te knippen in mijn stapel met oude tijdschriften, zoek plaatjes van leuke kleding, inspirerende teksten en dingen die mezelf aan mij als persoon doen denken. Heerlijk om zo creatief bezig te zijn ( en wat zijn ze bij mij thuis blij dat ik eindelijk eens mijn spullen opruim..!). Mijn plakboek is nog lang niet af, maar het begint al ergens op te lijken en als ik er nu doorheen blader denk ik; ja, dit ben ik en zo zie ik het leven. Heel goed om even doorheen te bladeren als je het moeilijk hebt of even tot jezelf moet komen. Feit blijft dat je van elke situatie leert, het is wat je er zelf mee doet en hoe je zelf met de situatie omgaat. Gebruik je creatieve zelf en laat je door niets of niemand tegenhouden.. gebruik de inspiratie op de momenten dat het je wordt toegeworpen en mooie dingen zullen voor je in het verschiet liggen. Luister naar dat stemmetje in je hoofd en wees jezelf!

'Noem het inspiratie, zo noemt men het 't meest..
inspiratie..
De ingeblazen adem van de geest'' 

Liefs, Ellen

Perfect places

Perfect places

Iedereen heeft er wel een paar, van die plekjes op de wereld waar je even alles van je kan laten afvallen, diep inademt en geniet van het moois om je heen. Van die plaatsen waar je jezelf meer dan thuis voelt en waar je het liefste nooit meer weg wilt. Een plek voor jezelf, die je alleen met je eigen gedachten deelt... Herkenbaar?

Waar ik persoonlijk heel vrolijk van wordt, is straat kunst. De mooie dingen die je tegenkomt onderweg die me meteen weer vrolijk maken. Die je dag net een stukje mooier maken en die je even doen glimlachen. Je bent druk aan het denken, zit nog na te vloeken op die bus die te laat was en al kijkend op je horloge loop je te stressen.. dan zie je dit, geweldig toch. 

Er zijn zoveel van dit soort mooie plekjes op de wereld. Plekjes die een indruk op je maken die je nooit vergeet. Ver weg in het buitenland, of heel dichtbij in Nederland. Overal zijn van dit soort plekjes te vinden, als je maar echt ziet met je ogen en niet alleen kijkt. Sta er even bij stil en neem er de tijd voor, laat het moois tot je doordringen. 

 Mijn hart woont voor een deel in Londen. Als ik daar loop dan bewonder ik keer op keer de gebouwen, de mensen en de cultuur. Uren kan ik kijken naar die grote beroemde klok, die mij elke keer doet verbazen van schoonheid. Hoe vaak ik ook in Londen ben geweest, toch is er altijd wel iets moois dat ik nog niet eerder heb gezien. Zo liep ik door een voor mij onbekend straatje, in een hevige sneeuwstorm, compleet de verkeerde kant op en net toen ik wilde opgeven, kwam ik een nog kleiner straatje tegen. Mijn nieuwsgierigheid zette mij ertoe om toch even om het hoekje te gluren.. toen vond ik dit: 

Hoe mooi is dit! 

 Mijn tip aan jullie is om eens beter om je heen te kijken. Haal je geluk uit de kleine dingen en je leven zal zoveel leuker zijn. Geniet van de momenten waarop je de gelegenheid krijgt, zo kan je veel meer zorgen aan. 

Er zijn altijd nieuwe plekken om te ontdekken en als ik eerlijk ben, kan ik niet wachten tot ik het volgende pracht plaatje met jullie kan delen

Liefs, 

Ellen

Hide and seek

Hide and seek

''Come out, come out wherever you are..'' 
Wie krijgt er nog meer kippenvel bij het lezen van dit zinnetje? Het is een typische zin die negen van de tien keer in een horrorfilm voorbij komt. Stiekem vind iedereen een horrorfilm toch wel spannend, al geven veel mensen dit niet snel toe. Al dat bloed en die achtervolgingen... die man in die kast.. dat meisje dat SOWIESO gaat kijken 'waar dat geluid vandaan kwam', terwijl jij jezelf beschermd met een kussen en verwilderd roept ''NIET DAAR HEEN GAAN, DAAR ZIT DE MOORDENAAR!' ( maar de hoofdpersoon luistert nooit!). Een horror film alleen kijken? Ik moet er niet aan denken. Ik zie mezelf al helemaal alleen in mijn bed liggen, met grote ogen starend naar mijn tv scherm.. brr! Maar zo samen met je vriendengroep is het toch wel grappig om mee te kijken, wees eerlijk; het is allemaal nep en dat bloed is eigenlijk ketchup..toch? 

Als ik samen met mijn vrienden weer eens een sleep-over heb, praten we vaak over leuke dingen maar het eindigt toch altijd met horror verhalen. Van die enge kampvuur verhalen waarbij je het liefste meteen onder je dekbed wegkruipt, of tegen die leuke jongen aan, die jou vast wel in bescherming wilt nemen. Elk geluidje dat je dan hoort, is eng. De deurbel geeft je een hart verzakking, de luchtverfrisser klonk nog nooit zo hard, de theepot maakt opeens een eng geluid en hè, zag ik net iemand in de tuin staan? In een groep maak je elkaar nog banger dan dat je eigenlijk al bent ( en dan je durft toe te geven). Ook is het zo, wanneer ik een enge film aan het kijken ben, er altijd iets gebeurd waardoor we het op een gillen zetten. Natuurlijk is alles veel enger als je net een horrorfilm hebt gezien, maar als je vader net op het moment je deur open gooit en vraagt 'waar je nu weer die USB stick hebt gelaten', terwijl je net op dat enge stukje in die film zit... dan heb je het echt even niet meer. Of het moment dat je een clown ziet en je meteen aan IT denkt (Nooit dat ik nog een clown vertrouw!).. Of eerste keer dat de telefoon gaat, nadat je 'When a stranger calls' hebt gezien.. get my point? 

Soms als ik alleen thuis ben, dan ga ik denken aan enge dingen. Heel dom overigens, maar hoe harder je dan denkt 'IK MOET AAN IETS ANDERS DENKEN' hoe meer je aan enge dingen denkt; wat werken onze hersens toch fijn! Ik doe beneden alle lampen uit en loop in het donker naar boven.. eerst rustig.. twee trappen verder, iets sneller en de rest van de trap vlieg ik omhoog. 

Hartslag op volle snelheid en helemaal buiten adem; 

Hij had me bijna te pakken! 

Liefs,
Ellen

Gossip Girls

Gossip Girls.. 

Oftewel; Roddel koninginnen. Je komt ze overal tegen en het zal nooit stoppen. Iets in de mens drijft elkander er toe om te roddelen. Ieder mens heeft geheimen, of dingen die ze liever privé en dus voor zichzelf houden. Soms heb je dat schreeuwende gevoel van 'Ik moet dit écht vertellen aan...' en dat gevoel zal dan niet rusten tot je het verteld hebt. Als ik spannend nieuws hoor over een auditie, of ik heb een leuk nieuwtje te horen gekregen, vertel ik het meestal aan mijn beste vriendinnen. Dingen die je gewoon niet voor jezelf kunt houden omdat je anders uit elkaar springt. Maar je moet goed uitkijken met wie je deze leuke dingen deelt, zijn dit ook de mensen die achter je staan als het minder gaat en je geen leuke nieuwtjes meer te vertellen hebt? Zijn dit ook de mensen die hun leuke nieuwtjes met jou delen als zij hun geheimen willen delen? Denk daar eens over na. Vaak ben je een schouder om op uit te huilen, of een muur waartegen geklaagd wordt als het minder gaat. Dat leuke nieuwtje van 'Heb je gehoord dat zij een crush heeft op hem!' en 'Heb je dat berichtje op de WC muur gezien, over wie zou dat gaan?'. Allemaal roddels, roddels die je elke dag wel langs hoort komen. Je staat er niet meer van te kijken en je staat er niet meer bij stil. Leven is wat er gebeurt als je bezig bent, zeggen ze altijd, dit klopt enorm. Let er eens op, na het lezen van mijn blog, hoeveel mensen er tegen jou praten over iemand anders. Je zult versteld staan. Toch zijn er nog steeds dingen die je met niemand deelt. Misschien is dit omdat het te persoonlijk is of omdat je hebt beloofd om erover te zwijgen, of zelfs omdat het een erge situatie kan uitlokken als je het wel verder vertelt aan iemand. Geheimen vertel je niet zomaar door, zeker niet als ze je in vertrouwen worden verteld. Eigenlijk zijn er een hele hoop factoren die meespelen bij het vertellen van een roddel, zo kun je jezelf afvragen; mag ik die persoon waarover de roddel gaat? Wat voor schade brengt het aan als ik deze roddel vertel en hoe zou ik het vinden als dit over mij gezegd werd?. Ik vind dat sommige mensen hier niet goed over nadenken. Soms vertel je een van je  geheimen door en de volgende dag is het net alsof het in de krant heeft gestaan. Wie kun je nog vertrouwen? Sommige mensen roddelen om aandacht te krijgen, want wie wat weet die wordt gehoord. Meisjes en jongens die woorden van mensen verdraaien en stoken tussen vriendschappen, om er zelf beter bij te horen. Deze mensen zijn er genoeg en vaak hebben de vrienden, die uiteindelijk ruzie krijgen, dit niet eens door. Jaloezie is een van de redenen dat mensen roddelen, denk ik.

Toch is er ook een goede kant aan al dit geklets tussen mensen. Soms kun je erachter komen dat iemand serieus in de problemen zit. Denk bijvoorbeeld aan iemand die je verteld dat hij of zij heel ziek is, of aan iemand die je verteld dat hij of zij geen geld meer heeft om van te leven. Op zo'n moment moet je voor jezelf de keuze maken om hulp te gaan zoeken voor de ander, ook al heb je beloofd om dit geheim voor jezelf te houden. Als het de ander geneest in een zekere zin, heb je eigenlijk nog meer geluisterd dan dat er in eerste instantie van je verwacht werd. Ga voor jezelf na of het goed is om mee te praten, ook als je in een groep zit waarin je jezelf veilig voelt. Is dit echt waar je het met je vrienden over wilt hebben? Weet je zeker dat jij erbij wilt horen en wat als dit gesprek over jou ging? Ik denk dat op deze manier de wereld een stukje mooier wordt en dat een klein deel van het negatieve dan zal verdwijnen. 

Karma is only a ..... if you are.

Toekomstplannen

Toekomstplannen

Soms weet je al vanaf kleins af aan wat je later worden wilt, waar je zult gaan werken en wonen.. en met wie. Andere mensen hebben helemaal geen idee waar ze terecht zullen komen en denken hier ook niet over na. Weer andere mensen hebben hun hele leven al uitgestippeld, maar als ze eenmaal ouder worden, is het toch niet zo gelopen zoals ze in eerste instantie gedacht hadden.

De toekomst is een 'iets' wat niemand helemaal in de hand heeft. Je kunt zelf keuzes maken, maar uiteindelijk moet je dealen met alles wat op je pad komt. Je kunt plannen hebben gemaakt, waarvan je zeker weet dat je ze gaat realiseren, maar deze plannen kunnen anders lopen en veranderen naarmate je ouder wordt. We veranderen onze richting omdat we zelf ook ouder worden en meer ervaringen krijgen. Dromen die je vroeger had, lijken nu soms onbereikbaar te zijn. Vroeger droomde je dat je als klein meisje later met een prins zou trouwen en als tiener heb je vaak genoeg gedacht 'Later trouw ik met Zac Efron' ( om maar een voorbeeld te noemen). Die fantasie hadden we nodig en nog steeds! We hebben geleerd van de dingen die we meegemaakt hebben en elke keuze die we maken, brengt ons ergens in het leven. Wijze woorden zul je denken, maar als je er goed over nadenkt weet je dat ik gelijk heb. Zelf dacht ik al heel lang dat ik in musicals zou gaan spelen en dat ik na de middelbare school aan een musical opleiding zou studeren. Grote plannen voor een klein meisje, maar als iemand er om vroeg, had ik altijd een antwoord klaar; ik word musicalster. Nu, een aantal jaren later heb ik nog altijd diezelfde droom, maar weet ik dat het een stuk minder realistisch is als dat ik me altijd had voorgesteld. Het is niet zomaar een gemakkelijk pad die je moet bewandelen om je droom te bereiken en het heeft zeker niet altijd het effect dat je gehoopt had. Maar onderweg naar deze ervaring, ben ik ook een hoop andere dingen tegengekomen die ik super leuk vind om te doen. Reizen naar verre landen, nieuwe dingen proberen en een andere taal leren. De toekomst begint vandaag al en daarom ben ik begonnen met het invullen ervan. Niet zozeer voor de rest van mijn leven, maar gewoon beginnend met een jaar. Een jaar er tussen uit en wonen/ werken in Londen. Een geweldige stad, waar ik echt een stukje van mijn hart heb achtergelaten. Samen met een vriendin, ga ik daar een geweldige tijd tegemoet. Natuurlijk is het gewaagd en zal ook daar het leven niet altijd over rozen gaan, maar ook dit moet je leren en ook dit zal je inzicht geven die je in je verdere toekomst kunt gebruiken. Het is een ervaring die je misschien nooit meer zult meemaken als je later een gezin hebt en een drukke baan die brood op de plank moet brengen. Leven is doen; ervoor gaan en genieten wanneer het kan. Die droom om in een musical te staan zal altijd blijven, de drang om te zingen zal er altijd zijn. Wie zegt dat ik dat niet ooit zal bereiken? Er zijn genoeg wegen die naar Rome leiden, zegt men altijd. Ik denk dat dit ook echt zo is. Wie weet word ik in Londen wel gescout door een platenbaas en krijg ik binnen no time een platencontract en sta ik zo in het voorprogramma van Adele. Dromen mogen groots zijn, ook al weet je niet of je dromen ooit uit zullen komen. Je fantasie op de loop laten en gewoon doen waar je goed in bent en er voor 100% van genieten; want is het niet zo dat je een hobby hebt omdat je het leuk vind om te doen? Dus ik zal zingend door de straten gaan, dansend in de stromende Engelse regen. Mij zul je niet horen klagen. 

Je horizon verbreden en aan je toekomst bouwen, of dit nu in Nederland is of in Londen, zal een leerzame ervaring zijn en ik ben er klaar voor. De sleutelhanger voor mijn kamer sleutel heb ik al! Of andere mensen nu denken dat het mij lukt of niet; Londen ik kom er aan, en ik ben er klaar voor! 

Kusjes van de zon

Kusjes van de zon

Vroeger zei mijn moeder altijd, als ik buiten in de zon was geweest, dat ik 'kusjes van de zon' had. Als klein meisje rende ik dan naar de spiegel om te kijken of dit echt zo was. 'Mamma, hoe zie je die kusjes van de zon dan?' vroeg ik me altijd af. Nu, vele zonnestralen verder, weet ik inmiddels wel beter. 

Vandaag keek ik weer in de spiegel, een aantal jaar ouder en wat zag ik; een gezicht vol met zomersproetjes! Kleine vrolijke stipjes die mij vertellen dat het tijd is om uit mijn winterslaap te komen en weer volop kan genieten van het leven. Eindelijk is het LENTE! Ik ben helemaal klaar voor die dagen waarop je denkt ''Zal ik nou een jas aandoen of niet?''. De dagen waarop je heerlijk in een hoekje van de tuin kunt zitten met een goed boek of de dagen waar je eindelijk je UGGS in de kast kunt zetten en je heerlijke teenslippers weer tevoorschijn mogen komen. Misschien draaf ik een beetje door, maar de lente maakt iets bij me los. Zodra het zonnetje schijnt ben ik vrolijk. Mijn humeur is een stuk beter en ik heb liters nieuwe energie. Wat ook zo leuk is, zijn al die vogeltjes die al voor de zon opgaat druk aan het fluiten zijn. Daar krijg je toch een lach van op je gezicht. Zelf ben ik een stuk impulsiever als ik goed in mijn vel zit. Meteen bij de eerste zonnestraal besluit ik om te gaan fietsen naar school ( en wat een wonder dat ik dat nog kan!) en de korte hippe broekjes worden alweer uit de kast gevist.. wel met een panty eronder, want zonder is toch nog wel wat frisjes. Iedereen plaatst spontaan allerlei zomerse foto's, gelukskreten en feel-good berichtjes online. Het lijkt wel of iedereen de lente ziet als een nieuwe start, een begin van een nieuwe tijd. Heerlijk! Niet alleen ik, maar iedereen is een stukje vrolijker als het zonnetje schijnt. En wat dacht je van die ijscoman, die weer op het plein staat vol met heerlijk zelfgemaakt schepijs. Het is wel duidelijk, ik ben een echt lente mens. 

Natuurlijk zitten er heus wel keerzijden aan dit heerlijke weertje. Denk bijvoorbeeld eens aan al die goede voornemens van iedereen, die van tevoren al gedoemd waren om te mislukken. Mensen gaan zich bezig houden met hun uiterlijk, meer dan dat ze in de winter doen. Korte broeken en zelfs bikini's moeten weer aan en dit gaat iedereen zich realiseren. Denk aan al die mensen die besluiten om te gaan joggen als het warm weer wordt ( en die het dan nog geen week volhouden) en aan de mensen die dat ene ijsje niet kunnen weerstaan. Zelf zie ik elk jaar best op tegen het dragen van korte broeken (zonder panty dan hè) en rokjes/jurkjes. Mijn witte benen zie je al van een afstandje aankomen, want een 'sproeten kop' heeft weinig pigment en neemt de zon dan ook niet altijd op. Verbranden doe ik bijvoorbeeld heel snel, maar voor een beetje bruine kleur, moet ik héél wat voorzichtige zonnestralen meepikken. En ach, eigenlijk ben ik inmiddels wel gewend aan die witte huid van mij en de mensen die je goed kennen, die geven er echt niet om of je nu wit, bruin of zelfs zwart bent. Het enige wat bij mij bruin wordt, zijn die kusjes van de zon.. 

en stiekem ben ik daar best trots op. 

Liefs, Ellen

Ken je dat?

Ken je dat? 

Van die momenten waarop je als persoon denkt... ben ik nou de enige die dit probleem heeft of zijn er meer van deze mensen op de aardbodem. Om eens even wat op te noemen; net op het moment dat je haast hebt en je nog 'even snel' je mascara wilt bijwerken, steek je dat complete stokje in je oog en lijk je net een panda beer! Of je hebt eindelijk geld om eens goed te kunnen shoppen, kom je niets leuks tegen... ken je dat? Or is it just me? Dit vraag ik me echt soms af.

Vandaag was het bij mij weer zo'n dag. Eigenlijk begon het al 's nachts, want hoe lucky was ik dat onze hond de hele nacht dacht dat hij een wolf was. Kussens op mijn hoofd, diep onder de deken, maar niets hielp. Mijn hond dacht voor een nacht dat hij de nieuwe Jacob in Twilight was. Weet je wat dan ook zo gek is.. als je in de nacht geluiden hoort, ga je er onbewust omheen dromen, ken je dat? Of je droomt dat je van de trap af valt en dan krijg je een schok door je hele lichaam heen. Dromen zijn soms sowieso heel raar. Ik vraag me af wat de betekenis is van de droom die ik vannacht had. Zie het voor je; ik in een klein vliegtuig, een enorme camera om mijn nek, al vliegend boven een zee vol met springende dolfijnen. Alles helemaal prachtig totdat! ... Het vliegtuig neerstort in zee en het hele voertuig onder loopt met water! Wat een worsteling om mezelf en de andere passagiers uit dat vliegtuig te halen. Totdat je wakker schrikt en je beseft dat je gewoon in je eigen bed ligt, vertrouwd in je eigen kamer.. met een jankende hond in de woonkamer.

Maar dromen zijn niet altijd zo eng of gevuld met onverklaarbare gedachten. Dromen kunnen juist heel mooi zijn! Je kunt dromen over verre reizen naar het buitenland, of je droomt over een eigen huis met een wit balkonnetje, over die ene jongen die je ooit vast wel op date gaat vragen.. over die film waar jij later sowieso in gaat spelen en over de dingen die je allemaal wilt bereiken in je leven. De meeste dromen zijn bedrog, maar zonder te dromen geen hoop en geloof. In mijn kamer heb ik twee spreuken hangen, waar ik me elke dag weer aan probeer te houden; ''Never give up the things you believe in'' en ''Wish it, Dream it, Do it'' zo denk ik dus over. Volg je droom, misschien kom je onderweg wel een hoop mooie ervaringen tegen!

Liefs, Ellen

Start of something new

Daar zit ik dan. Midden in de nacht, achter mijn computer. 

Nooit gedacht dat ik ooit een blog zou gaan schrijven. Al merk ik nu al dat dit echt iets voor mij is. Eerst zal ik mezelf even aan jullie voorstellen, dat is natuurlijk wel zo netjes. Mijn naam is Ellen, dit had je misschien al gelezen. Ik ben 20 jaar oud en op dit moment zit ik in mijn laatste jaar van de opleiding Onderwijsassistent. Mijn allergrootste passie is muziek, of nouja.. theater! Meestal als je me zoekt, kun je me vinden door je oren te volgen. Zonder zingen kan ik niet en dit doe ik daarom het liefste de hele dag door. 

Genoeg over mij, so far. Vandaag is het tijd voor 'something new'. Een nieuw doel, een nieuwe weg en een nieuwe manier van creativiteit voor mij; Bloggen. Nu vragen jullie je vast af, waar gaan jouw blogs dan over? Ik zal eerlijk zijn met jullie.. mijn blogs zullen gaan over andere landen en de ervaringen die ik daar heb opgedaan. Ik zie net dat ik er zelfs een foto bij kan zetten, hoe mooi is dat! Maar mijn blogs gaan niet alleen over landen en reizen, oh nee! Muziek, Mode, verhalen en vraagstukken zullen ook zeker langskomen. Hopelijk heb ik nu een duidelijk beeld voor jullie geschetst. 

Om af te sluiten heb ik hier een leuke website voor jullie, welke ik met jullie wil delen; Lieve brieven. Mocht de link het bij sommige van jullie niet doen, log in op Facebook en ga naar ''Meer lieve brieven''. Waarom deze website zo speciaal is dat ik hem in mijn aller eerste blog zet? Vanmiddag zag ik een ontzettend lieve kaart in de Starbucks hangen op de 'note wall' waar mensen berichtjes kunnen achterlaten voor andere mensen. Ik vond dit wel een hele mooie gedachte en ik weet zeker dat het een aantal van jullie ook een brok in je keel gaat bezorgen ( of een lach op je gezicht).

Op de kaart staat;

'' Lieve jij,
Even een kaartje om je een hele fijne week te wensen. Het is ook nog
een mooi uitzicht over Parijs, als herinnering aan het feit dat je, volgens mij, altijd moet blijven dromen over mooie dingen en tegelijkertijd moet stilstaan bij al het moois om je heen. Ik hoop dat je dat al doet. ook als het even tegenzit, kan dat helpen. je bent goed bezig ( dat weet ik, omdat je dit kaartje bent gaan lezen), dus ga zo door!
Nooit vergeten dat je een ster bent.
Liefs van een vriendin. 

Zulke mensen zijn toch te gek!

En zomaar was daar het einde van mijn allereerste blog!
Hopelijk blijven jullie mijn blogs volgen. Reacties zijn altijd welkom! 

Liefs, 

Ellen