Kusjes van de zon

Kusjes van de zon

Vroeger zei mijn moeder altijd, als ik buiten in de zon was geweest, dat ik 'kusjes van de zon' had. Als klein meisje rende ik dan naar de spiegel om te kijken of dit echt zo was. 'Mamma, hoe zie je die kusjes van de zon dan?' vroeg ik me altijd af. Nu, vele zonnestralen verder, weet ik inmiddels wel beter. 

Vandaag keek ik weer in de spiegel, een aantal jaar ouder en wat zag ik; een gezicht vol met zomersproetjes! Kleine vrolijke stipjes die mij vertellen dat het tijd is om uit mijn winterslaap te komen en weer volop kan genieten van het leven. Eindelijk is het LENTE! Ik ben helemaal klaar voor die dagen waarop je denkt ''Zal ik nou een jas aandoen of niet?''. De dagen waarop je heerlijk in een hoekje van de tuin kunt zitten met een goed boek of de dagen waar je eindelijk je UGGS in de kast kunt zetten en je heerlijke teenslippers weer tevoorschijn mogen komen. Misschien draaf ik een beetje door, maar de lente maakt iets bij me los. Zodra het zonnetje schijnt ben ik vrolijk. Mijn humeur is een stuk beter en ik heb liters nieuwe energie. Wat ook zo leuk is, zijn al die vogeltjes die al voor de zon opgaat druk aan het fluiten zijn. Daar krijg je toch een lach van op je gezicht. Zelf ben ik een stuk impulsiever als ik goed in mijn vel zit. Meteen bij de eerste zonnestraal besluit ik om te gaan fietsen naar school ( en wat een wonder dat ik dat nog kan!) en de korte hippe broekjes worden alweer uit de kast gevist.. wel met een panty eronder, want zonder is toch nog wel wat frisjes. Iedereen plaatst spontaan allerlei zomerse foto's, gelukskreten en feel-good berichtjes online. Het lijkt wel of iedereen de lente ziet als een nieuwe start, een begin van een nieuwe tijd. Heerlijk! Niet alleen ik, maar iedereen is een stukje vrolijker als het zonnetje schijnt. En wat dacht je van die ijscoman, die weer op het plein staat vol met heerlijk zelfgemaakt schepijs. Het is wel duidelijk, ik ben een echt lente mens. 

Natuurlijk zitten er heus wel keerzijden aan dit heerlijke weertje. Denk bijvoorbeeld eens aan al die goede voornemens van iedereen, die van tevoren al gedoemd waren om te mislukken. Mensen gaan zich bezig houden met hun uiterlijk, meer dan dat ze in de winter doen. Korte broeken en zelfs bikini's moeten weer aan en dit gaat iedereen zich realiseren. Denk aan al die mensen die besluiten om te gaan joggen als het warm weer wordt ( en die het dan nog geen week volhouden) en aan de mensen die dat ene ijsje niet kunnen weerstaan. Zelf zie ik elk jaar best op tegen het dragen van korte broeken (zonder panty dan hè) en rokjes/jurkjes. Mijn witte benen zie je al van een afstandje aankomen, want een 'sproeten kop' heeft weinig pigment en neemt de zon dan ook niet altijd op. Verbranden doe ik bijvoorbeeld heel snel, maar voor een beetje bruine kleur, moet ik héél wat voorzichtige zonnestralen meepikken. En ach, eigenlijk ben ik inmiddels wel gewend aan die witte huid van mij en de mensen die je goed kennen, die geven er echt niet om of je nu wit, bruin of zelfs zwart bent. Het enige wat bij mij bruin wordt, zijn die kusjes van de zon.. 

en stiekem ben ik daar best trots op. 

Liefs, Ellen